Definiowana jest jako spadek cen towarów i usług w danej gospodarce w trakcie określonego okresu. Zwykle jest mierzona wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych i występuje, gdy stopa inflacji spada poniżej 0%. Podczas gdy inflacja obniża realną wartość pieniądza, deflacja zwiększa jego wartość. W przypadku spadku poziomu cen (=deflacji) istnieje możliwość zakupu większej ilości towarów i usług za tę samą kwotę niż w porównywanym okresie. Deflacja jest przeciwieństwem inflacji.

Pojęcie używane szczególnie w odniesieniu do sytuacji spadku wartości waluty krajowej do walut zagranicznych. Terminu tego używa się w systemie płynnych kursów walut, kiedy osłabienie następuje w wyniku działania sił rynkowych podaży i popytu. Przeciwieństwem deprecjacji jest aprecjacja.

Inaczej również instrument pochodny to zaawansowany instrument finansowy, którego wartość jest pochodną jakiegoś aktywa bazowego. Może to być np. akcja, towar lub oprocentowanie. Są to zazwyczaj tzw. kontrakty terminowe, co oznacza, że w przyszłości dojdzie do uzgodnionej transakcji. Instrumenty pochodne mogą przybierać różne formy, ale najczęściej mamy do czynienia z kontraktami forward, futures, swapami i opcjami. Walutowe instrumenty pochodne (forwardy i swapy) są bardzo często wykorzystywane do zabezpieczania ryzyka kursowego. Instrument finansowy (niebędący papierem wartościowym), którego wartość zmienia się w wyniku zmiany aktywa bazowego, którym mogą być cena papieru wartościowego, towaru, rentowność obligacji lub stopy procentowe. Do najpopularniejszych instrumentów pochodnych należą opcje, kontrakty terminowe, swapy i inne.

JOsłabienie waluty krajowej w stosunku do walut obcych w systemie stałych kursów walutowych. Osłabienie następuje więc na podstawie oficjalnej decyzji. W wyniku dewaluacji towary eksportowane stają się tańsze, a importowane droższe. Dewaluacji dokonuje się np. w celu zwiększenia eksportu. Krajowe produkty są tańsze dla klientów zagranicznych, więc ich sprzedaż rośnie. Wręcz przeciwnie, na rynku krajowym produkty zagraniczne oferowane są drożej, przez co zainteresowanie nimi spada, a pieniądze pozostają w krajowej gospodarce. Przeciwieństwem dewaluacji jest rewaluacja.

Różnica między pierwotnie ustaloną reprezentacją instrumentu w portfelu a jego aktualną reprezentacją. Każdy portfel klienta składa się z kilku różnych instrumentów, a ich stosunek jest ustawiony tak, aby odpowiadał z góry ustalonym parametrom. Z biegiem czasu reprezentacja poszczególnych instrumentów w portfelu zmienia się i tym samym odbiega od pierwotnego układu.

To metoda obliczania przyszłego kapitału, za jej pomocą można obliczyć, czy warto sprzedać papiery wartościowe w danej chwili, czy też bardziej opłacalne będzie pozbycie się ich w przyszłości.

Ograniczanie ryzyka poprzez dystrybucję zainwestowanych środków na kilka rodzajów instrumentów (akcje, obligacje) lub większą liczbę papierów wartościowych. Dywersyfikacja służy zmniejszeniu ogólnego ryzyka portfela. Ewentualny spadek wartości jednego papieru wartościowego w portfelu zdywersyfikowanym będzie miał mniejszy wpływ na ogólną wartość portfela niż w portfelu niezdywersyfikowanym.

Część zysku spółki, która jest wypłacana przez emitenta akcji (spółkę akcyjną) w ręce posiadaczy akcji. O wypłacie dywidendy decyduje walne zgromadzenie. Dywidendy mogą być wypłacane jednorazowo, półrocznie lub kwartalnie. ETF może również wypłacać część zysków w oparciu o dywidendy od spółek bazowych. W przypadku ETF rozróżniamy podejście akumulacyjne (reinwestycja dywidendy) i podejście redystrybucyjne (wypłata dywidendy).

Dźwignia odnosi się do sytuacji, w której inwestor wykorzystuje dług jako kapitał inwestycyjny. Powodem jest dążenie do uzyskania wyższych stóp zwrotu. Efekt dźwigni zwiększa zmienność samej inwestycji.

Jeżeli inwestor ma do dyspozycji 10 000 PLN i kupuje ETF monitorujący rynek amerykański o wartości 10 000 PLN, to handluje dźwignią 1:1 - czyli wyłącznie z kapitałem. Wzrost rynku o 10% zwiększy jego aktywa o 1000 PLN, a więc również o 10%. To samo dotyczy spadku.

Jeśli inwestor ma do dyspozycji 10 000 PLN i kupuje ETF monitorujący rynek amerykański o wartości 50 000 PLN, handluje dźwignią 5:1 – musiał pożyczyć część inwestycji. Wzrost rynku o 10% zwiększy jego aktywa o 5 000 PLN, czyli o 50%. Wręcz przeciwnie, 10% spadek skasuje połowę jego aktywów.